Rozdział 4

Słyszałam znajome głosy: " Dziewczyno, nic Ci nie jest?", "Proszę Cię, nie chciałem", "Oby nic jej się nie stało". Otworzyłam oczy, a nade mną schylała się cała siódemka. Nie wiedziałam o co chodzi, pamiętam tylko że zobaczyłam Niall'a wychodzącego przez drzwi. Potem Louis'a który coś rzucił w naszą stronę. I nic więcej. Pomogli mi wstać z ziemi, ich miny były przerażone.
- Boże, bardzo Cię przepraszam. Ta piłka miała polecieć do Bartka - powiedział Lou cichutkim głosem.
- Może mi ktoś wytłumaczyć co się stało? - powiedziałam- Ał i dlaczego mnie tak głowa boli?
- No bo... Rzuciłem piłkę od rugby, miała trafić w Bartka, ale ty nagle stanęłaś i uderzyła Cię prosto w twarz i upadłaś. Przepraszam nie chciałem zrobić na Tobie takiego pierwszego wrażenia.
- Nic się nie stało, na szczęście.. A tak w ogóle jestem Sara. Miło mi was poznać- podałam każdemu z osobna rękę.
- Nam też miło-powiedzieli chórem i się zaśmiali.
- Ja jestem.. -Przerwałam Zayn'owi, powiedziałam że znam ich lepiej niż oni sami i że jestem ich fanką od X-Factora. Niall powiedział że wiedział że ma piękne fanki, ale że aż takie nigdy by nie pomyślał. Nagle zarumieniłam się i szybko odwróciłam się w drugą stronę żeby nikt nie zauważył.
- Może pojedziemy do waszego hotelu, rozpakujecie się. A potem pokażemy wam najbardziej tajemnicze miejsca w Paryżu? - zaproponowałam.
- Dobry pomysł, chłopaki idziemy - powiedział Harry, lekko się uśmiechając.
Wszyscy wyruszyliśmy w stronę wyjścia, ochrona chłopaków wzięła ich bagaże i zaniosła do limuzyny. Ja razem z Bartkiem i Kate poszliśmy do samochodu i jechaliśmy za nimi. Ich tymczasowe miejsce zamieszkania znajdowało się nie całe pięć minut drogi od Kate. Zatrzymaliśmy się i weszliśmy z chłopakami do środka. Liam poszedł do recepcji zarezerwować pokoje. A wszyscy inni poszli usiąść w holu. Nagle usłyszałam "What Makes You Beautiful" leciało akurat w telewizji, chłopcy zaczęli od razu śpiewać. Ich głosy brzmiały na żywo sto razy lepiej niż w radiu. Do małego koncertu przyłączył się Daddy Directioner. Kiedy piosenka się skończyła dał on im klucze do pokoju. Harry z Louisem  mieli wspólny pokój, tak samo Zayn z Liamem. Jedynie Niall miał własny. No nie wiem czy tak do końca, pewnie 3/4 jego pokoju będzie zajmowało jedzenie. Umówiliśmy się z chłopakami że przyjedziemy po nich o czternastej żeby mogli spokojnie się rozpakować i odpocząć po długiej podróży. A my udaliśmy się do swoich mieszkań.

* Godzina Czternasta*

> Kate <

Weszliśmy do hotelu i czekaliśmy na chłopaków. Powiedziałam że pójdę po Niall'a, bo wiedziałam gdzie jest tylko jego pokój. Oczywiście Sara mi tą informację powiedziała. Jego apartament znajdował się na trzecim piętrze, wejście po schodach zajęło mi około dwóch minut. Zapukałam w drzwi i po chwili w drzwiach ukazał mi się Nialler w samych majtkach. Od razu odwróciłam wzrok.
- Wejdź do środka, nie krępuj się. Zaraz się ubiorę - powiedział jakby nic się nie stało.
- Jak będziesz już wyszykowany, pójdziemy po resztę chłopaków.
- Dobrze kochana, usiądź sobie tu - wskazał ręką na skórzaną sofę.
Usiadłam i patrzyłam na klatę Niall'a. Jednak z wyglądu nie był taki zły, był nawet przystojny. Myślę że jednak do chłopaków z One Direction się przekonam . Zrobili na mnie dobre wrażenie. Boże co ja gadam. Moje rozmyślenia przerwał mi krzyk "Ała. Pomocy. Kate pomóż mi". Poleciałam jak najszybciej do pokoju. Zobaczyłam Niall'a przed sobą leżał, a na nim sterta jedzenia. Nie wiem ile to wszystko ważyło. Ale na pewno nie mało. Pomogłam mu się wydostać. Podziękował mi i dał buziaka w policzek.
- Kurde, kocham jedzenie a takie numery mi ono robi.
________________________________________________________________
Przepraszam że taki krótki, ale chciałam zakończyć na tym momencie. Następny rozdział
już się piszę ;) Jeśli czytacie napiszcie komentarz. Bardzo by było miło jakbym wiedziała, że
ktoś to czyta. I dziękuję wam za wszystkie komentarze jesteście kochani ;* x